Ustawa o oszustwach z 2006 r.
Ustawa o oszustwach z 2006 r.
Zasadniczo w każdym kontekście oszustwo oznacza akt nieuczciwości, którego celem jest uzyskanie czegoś lub spowodowanie straty.
Zgodnie z ustawą o oszustwach istnieją trzy rodzaje oszustw, które mogą być popełniane przez firmy.
Rodzaje oszustw
Oszustwo przez fałszywe oświadczenie
Obejmuje to nieuczciwe wypowiedzi, zarówno pisemne, jak i ustne, złożone z zamiarem oszukania. Ustawa zabrania firmom celowego publikowania wprowadzających w błąd, fałszywych lub wprowadzających w błąd materiałów oraz zabrania im lekkomyślności wobec prawdy.
Oszustwo polegające na nieujawnianiu informacji
W kontekście prawa gospodarczego istnieją pewne informacje, które dyrektorzy mają prawny obowiązek ujawnienia, takie jak:
- Szczegóły dotyczące obrotu akcjami
- Umowy lub proponowane umowy, które należy udostępnić innym dyrektorom firmy
- Informacje dla inwestorów, takie jak aktywa i pasywa, sytuacja finansowa, zyski i straty itp.
- Wiedza, która powinna być przekazywana firmie w charakterze powiernika
Oszustwo przez nadużycie pozycji
Ta część ustawy uniemożliwia osobom w przedsiębiorstwach nieuczciwe wykorzystywanie swojej władzy nad innymi w celu uzyskania korzyści dla siebie lub osoby trzeciej. .
Obejmuje to ich powierniczy obowiązek działania w najlepszym interesie spółki i jej akcjonariuszy, nie tylko czerpanie korzyści z dużej transakcji ze szkodą dla reszty spółki, niekorzystanie z informacji poufnych podczas obrotu papierami wartościowymi oraz nienadużywanie i manipulowanie sklep.
Spełnienie
Aby upewnić się, że są one zgodne z Ustawą o oszustwach z 2006 r., większość firm powinna posiadać politykę zapobiegania oszustwom.
Zarządy i dyrektorzy powinni jako minimum zapoznać się z Ustawą, mieć świadomość swoich obowiązków jako dyrektora określonych w prawie zwyczajowym, prawie gospodarczym i Ustawie o spółkach z 2006 r. oraz upewnić się, że istnieją procesy zapewniające, że informacje i oświadczenia wykonane przez i w imieniu firmy są dokładne.